ახალგაზრდობისთვის დრო ნელა გადის, ახალგაზრდობა კი მალე მთავრდება... საერთოდ ასეთ რამეზე არ უნდა ფიქრობდე ალბათ, მაგრამ ალბათ არ არსებობს როცა ფიქრს იწყებ...
განსაკუთრებით დროს სისწრაფე შუალედურიდან–შუალედურამდე ემატება. ვინც არ იცით შუალედურები გამოცდების ერთ–ერთი სახეობაა, რომელიც 2-ჯერ ყოველ მე–7 კვირაში ტარდება. როდესაც ასეთ პრიმიტიულ რამეს ყურადღებით აკვირდები იმწუთს ხვდები, რომ დრო კიდევ უფრო ჩქარა უნდა მიდიოდეს სხვა შემთხვევებშიც.
ყველაფერი, რასაც იშვიათად თუ უწერია განმეორება განწირული არ არის, მაგრამ სხვა დანარჩენი კი დავიწყებას მიეცემა ოდესმე აუცილებლად. ალექსანდრე მაკედონელის საქმეები კეისარმა გაიმეორა, კეისარს თემურ ლენგმა "მიბაძა", თემურ ლენგს ნაპოლეონ ბონაპარტმა(თავისთავად ფართო მასშტაბის დაპყრობით ომებს ვგულისხმობ მსგავსებაში), ამიტომაცაა მათი სახელები და ქმედებები უკვდავი ვიდრე პლანეტა არ ჩაქვრება მთლიანად. ძალიან ძნელია, როცა ფიქრობ რომ დედამიწაზე ნაცხოვრები N რაოდენობის ადამიანების აბსოლიტური უმრავლესობა უსახელოდ მოკვდა. არაფერი არ შეგაშინებს ისე როგორც ეს.
დრო მკვლელი მექანიზმი, რომ არის დიდი ხანია მიხვდა ყველა. წამები და წუთები ჩვენგან დამოუკიდებლად და დაუსრულებლად განიბნევიან სივრცეში. ვერაფერს ვცვლით ამასთან მიმართებით, მაგრამ ვიბრძვით, ვიბრძვით როგორც იმედი პანდორას ყუთში ჩაკეტილი მარტო, რომ დარჩა. უკან არ ვიხევთ, რადგან უკან მხოლოდ გვამებია ისტორიის გრძელ გზაზე მიმოფანტული. წინ კი დიდი უფსკრული გვაქვს წამების და წუთების მჟღერი სიმფონიით ამოვსებული პირთამდე. ჩვენ კი უკანასკნელი მებრძოლები ველოდებით მას ვინც ბრძოლის ველს გაგვაშორებს. წამები და წუთები ისევ და ისევ განიბნევიან მარტო, ჩვენ გარეშე, სამარადისოდ...
No comments:
Post a Comment