ჩემი ამბავი (ნაწილი პირველი - მაღვიძარა)

ყველაფერი იმ კვირას დაიწყო დეკემბრის სუსხიანი დილა, რომ უნდა დამდგარიყო, მაგრამ ავის მომასწავებელი სითბო ადნობდა არარსებულ ყინულს ქალაქში. მზეც ცინიკური ღიმილით მიტორტმანობდა ლურჯ ფერში და არაფრით გავდა ეს დღე იმ დღეს, რომელსაც ველოდი არც თუ ადრეულ ზამთარში.

 მოკლედ მომიწია კვირა დილით ადრე ავმდგარიყავი, რადგან წინა დღით მაღვიძარას გათიშვა დამავიწყდა, რაც აშკარად „არიფის“ ქმედებას გავდა, მე კი არ მინდოდა ეს ეჭვშეუვალი ჭეშმარიტება მეღიარებინა და ვიჯექი ასე, თვალებდაჭყეტილი ნახევრად ძილბურანში მყოფი. ჩემი მაღვიძარა კი საწოლიდან 5-იოდ მეტის მოშორებით არხეინად უბერავდა ტრინ ტრინნ ტრინნ-ის საოცარ კომპოზიციას (შეგნებულად ვდებ ამ მანძილზე, ადგომა რომ მომიწიოს თორემ განვლილი პრაქტიკა მაძლევს საბაბს ვიფიქრო თუ მაღვიძარა საწოლიდან ჩემი ხელის სიგრძის ტოლ მანძილზეა იგი თავის ფუნქცია დანიშნულებას კარგავს) და გაჩერებას არაფრით არ აპირებდა. ერთი გაფიქრება ისიც ვიფიქრე მოდი ამ არამზადას ბალიშით ჩავაწყვეტინებ ხმას თქო, (და ის სცენა წარმომიდგა ერთი ძველი ფილმიდან - ახალგაზრდა ბიჭი სახეზე ბალიშს აფარებს მსხვერპლს და მაყუჩიანი იარაღით ესვრის) მაგრამ უბალიშოდ დარჩენის რისკი უფრო დიდი იყო ვიდრე მაღვიძარას ამ გზით გაჩერების. 

 საბოლაო ჯამში ავდექი კვირას 8 საათსა და 5 წუთზე. არც თუ ისე მშვიდად გამოვრთე ჩემი უბედურების წყარო და ჩემდა უნებურად წამოვიწყე ფიქრი იმაზე თუ რამდენი რამე გიშლის ხელს რეალურად ცხოვრებაში თუნდაც მცირე მიზნების მიღწევაშიც კი.

 „თავიდან და შემდეგაც ეს ასაკია, პერიოდი როდესაც ყველაფრისთვის პატარა ხარ. ფრაზა რომელიც ყელთან არის მობჯენილი და გაღრჩობს „ ეს შენთვის ჯერ არ შეიძლება , გაიზრდები და ...“ ეს მაგიური გამოუცნობი სურვილი , რომ გაიზარდო და მართო, წარმართო შენი ცხოვრება ისე როგორც შენ გინდა და როგორც გაგიხარდება, თუმცა იზრდები მხოლოდ, პირველს კი არაფერი შველის.

 აღმოჩნდება , რომ ასაკს თან თავისი სხვა დაბრკოლებები მოსდევს. ჯერ ერთი შენ ფული უნდა გამოიმუშავო და თუ სასწაულის წყალობით იგი საკმარისია შენთვის აღმოაჩენ , რომ ფულს თან ძალაუფლებაც უნდა დაუმატო, რათა გარკვეული სივრცეები და კარები გააღო. გაიგებ თუ როგორ იზრდება შენი მოთხოვნილებები პირამიდის მსგავსად და სადღაც წვერში ისეთ რამეს მოგიჩმახავს შენივე „ეგო“ გაკვირვებისგან პირს დააღებ. 

 რაღაც ეტაპზე (ან ყველა ეტაპზე ერთი და იგივე, შესაძლოა სხვა და სხვაც) მოგინდება ოცნების გოგონა, რომელიც ან სხვისია ან კიდევ შენ მოპირდაპირე კორპუსის კედელზეა ბილბორიდის სახით გამოჭიმული. შენ მაინც იწვალებ, იპოვი და იბრძოლებ, თუმცა - ჰოი კიდევ ერთი საოცრება - ოცნების გოგო სულაც არ ყოფილა საოცნებო და მანდვე დაეჭვდები ეგებ ის დისტანცია სულაც არ დამერღვია, დამეტოვებინა რომ ოცნება მაინც დარჩენილიყო ოცნებადო, მაგრამ ეგეც არაფერი მალე სხვა ოცნების გოგო გამოჩნდება, რომელიც ასევე არ აღმოჩნდება ის ერთადერთი თუმცა იმედს მაინც იტოვებ , რომ იპოვი და მართლაც იპოვი. გაგიჩნდება შვილები რომლებიც დაგავიწყებენ შენ პირად მისწრაფებებს და შეუერთებენ თავისას შენს მიზნებს, ფიქრებს, აზრებს და ზოგადად ყველაფერს.

 გაივლის ის პერიოდი ერთხელ ნაბოძები და საბოლაო ჯამში იტყვი იმას რისი თქმაც გინდოდა ოღონდ ჩუმად ისე , რომ არავინ გაგიგოს რადან ამას უკვე აღარ ექნება მნიშვნელობა.“

 ის კვირა დილა იყო ადრე რომ გამეღვიძა ჩემივე გამოუსწორებელი შეცდომის გამო და ჭოლას შესანიშნავი ეტიუდის ტიპის გამოსვლა ვნახე youtube-ის ვიდეობის პორტალზე გადაცემა „ჩაის თემაში“...

ქართული უდრეკი სული

 ისე მოხდა, რომ 1992 წლის 27 ივლისიდან მოყოლებული ქართველი ვარ! ამას აღარაფერი ეშველება და არც მსურს სადმე სხვა უკეთეს ადგილას დავბადებულიყავი. აქ ჩვენთან მალევე აცნობიერებ, რომ  დაწყევლილი ბედის მქონე ერის მცირე ნაგლეჯი გახდი, მაგრამ ეს წყევლა განაპირობებს იმას, რასაც ქართულ უნიკალურობას ეძახიან ხალხთა შორის.

 სადღაც ჩაკეტილი მენტალობისაგან გაწვალებული მორალი 90-იანი წლების გაჭირვებულ სულს სახეში ულაწუნებს და ტუქსავს, რათა არ გამოთავისუფლდეს და არ წალეკოს გენიალურობამ იდიოტიზმით შედუღაბებული სისტემა. ამ ისტორიას სიახლის სუნი აუდის და ალბათ ამიტომაცაა ტყვიების ბასრ ცურვას სივრცეში ლამის ცხვირწინ, რომ გრძნობ.

 იმ დღეს ვნახულობდი ჯანღონით სავსე არსება, როგორ ითხოვდა ფულს და საკუთარ თავს ხეიბრად ასაღებდა. იყო კიდეც ხეიბარი რადგან დაიჯერა ეს და არ იყო იგი მარტოსული. მისი თვალები, შიშით დაზაფრული და ურწმუნო, ძალიან გავდა იმ თვალების უმეტესობას საზოგადოებრივი ტრანსპორტით, რომ სარგებლობს და არა მარტო მათ თვალებს მოგაგონებდათ დაპატარავებული დევკაცის ჟინჩამქრალი მზერა.

 ისეთი განცდა ჩამოღვენთა მატერიალისტურმა სამყარომ, თითქოს მიზანი რომლისკენაც ვისწრაფვით ნაკლებად ცხადია რისკიანი ქმედებებისთვის, ხოლო საუკუნოვანი მარშრუტი სადღაც აგვერია. კომპასიც ნათლად ვეღარ საზღვრავს დასავლეთსა თუ ჩრდილოეთს და მიუხედავად ამისა, როდესაც ჩვენის ვერაფერი გაგვიგია, გვერდით მდგომს შეგვიძლია საოცარი თავდაჯერებულობით განვუსაზღვროთ მთელი მისი დარჩენილი სასიცოცხლო ციკლის ყოველი ცალკეული ეტაპი, მცირე დეტალების ჩათვლითაც კი. ნუთუ ეს შთამბეჭდავი არ არის?!

 ადრე მტერი გვყავდა , მაგრამ არ გვეშინოდა არც სპის სიმრავლის და არც სხვა უპირატესობების, რომლებიც ასე აშკარად იჩენდა თავს. რეალური მოწინაღმდეგების ნაკლებობას ახლაც არ განვიცდით, თუმცა იგი არა ჩვენი „თავხედი მეზობელი“ არამედ რაღაც შინაგანი ნიჰილიზმი და უიმედობაა. რწმენა რომელიც დასუსტდა და განიბნა ვითარცა მტვერი ქართა შიგან. იგი ახლა არა სიმტკიცით, არამედ სისუსტით და უფრო მეტიც, ფორმის ცვალებადობით ხასიათდება.

 ქართული „დიდი დეპრესია“  არც გუშინ და არც გუშინწინ არ დაწყებულა. იგი სადღაც 1921 წლის 17 მარტიდან მოყოლებული დღემდე გრძელდება და რასაც მივაღწიეთ მხოლოდ ინერციული, საუკუნეთა მანძილზე გენებში ჩალექილი ინსტინქტური ქმედებების გარდაუვალი დაბოლავება იყო. ის რაც ჩვენამდე შეიქმნა აწმყოს საძირკვლად იქცა ხოლო ჩვენ ქმნადობის უწყვეტი პროცესი გავწყვიტეთ.

 თუმცა, მიუხედავად ყველაფრისა, დღეს სვეტიცხოვლობაა, დღე რომელიც ჩემთვის მცხეთაში აგებული, ქართული უდრეკი სულის სავანესთან ასოცირდება და მე მჯერა (ვიცი კიდეც), რომ ყველაფერი კარგად იქნება!  

ფრაგმენტაცია

იმ კონდიციას მივუახლოვდი კითხვა, რომ ხელახლა უნდა დაიწყო და ახალი თავსატეხების ამოხსნას შეუდგე. სამწუხაროდ როგორც წესი ყველაფერი ადვილად მოსაბეზრებელია ცხოვრებაში და მრავალფეროვნებისთვის მხოლოდ ოცნება შეგრჩება საბოლაო ჯამში, რომელსაც რეალობაში მკაცრად დადგენილი განრიგის ფარგლებში უნდა მისდიო, რათა არ ჩამორჩე რიტმულ სვლას, რომელიც ძალზედ გავს საკოორდინატო სიბრტყეზე ტეხილის მოძრაობას უფრო მეტი აღმასვლითა და ცალკეული, იშვიათი დაღმასვლებით.

  შემოდგომა, ნაყოფიერებით და ოქროსფერი საჭურველით შემკული ნაწილი ოთხად დაყოფილი ჟამისა,  თავის მხრივ ღრუბლიანი დღეებით აფუჭებს განწყობას. წვიმა კი ყოველგვარ საზღვრებს გადასული თავს ვეღარ თოკავს. ხალიჩად გაგებული ფოთლები ისეთივე ბანალურ თემად იქცევა როგორც ჩემ მიერ მოყვანილი შედარება მათ შესახებ. გარდამავალი პერიოდი ზოგადად ხასიათდება ისეთი დისონანსებით, რომლებსაც ადვილად შეუძლიათ შეგირყიოთ თქვენი სიმშვიდის სავანე და აქამდე შეუშფოთებელი არასასიამოვნოდ აგაღელვოთ.

  სამოტივაციო ლიტერატურის დიდი ფანატი ვარ, მაგრამ ადრე კიდევ უფრო მეტად ვეცნობოდი მსგავსი სახის ლიტერატურას. ახლა ვხვდები, რომ უნივერსალური ფორმულა არ არსებობს, რადგან ჭეშმარიტად ყველას სხვადასხვა, ინდივიდუალური მოტივატორი ყავს, რაც ხელს უშლის რეალურად ზოგადი სტანდარტების შემოღებას გავრცობას და გავრცელებას. რატომღაც იაპონური სიბრძნე მახსენდება ამასთან დაკავშრებით, რომლის პერიფრაზირებაც დაახლოებით ასეთი იქნებოდა „კარგია როდესაც სხვისგან ისმენ თუმცა უკეთესია თავად დარწმუნდე საკუთარი თვალებით“.

 ზომიერება თავის თავში არსებული საზღვრებით ყველაზე საშიში ნაღმია გონებრივი განვითარების პროცესებისათვის.

to be continued ...

28/08/2014 მცირე მიმოხილვა

საკმაო პაუზა ავიღე. დამავიწყდა კიდეც ბოლოს როდის დავტკბი ჩემი გატაცებით და როდის  ჩავჩხაპნე ორიოდ წინადადება, სადმე „შავ, სამუშაო ფურცელზე“.

 მოგეხსენებათ რაც დრო გადის მით მეტი სათქმელი გიგროვდება და ამ მხრივ არაფრით გამოვირჩევი.

 ბევრმა წყალმა ჩაიარა როგორც იტყვიან. შეიცვალა სამყარო, პოზიცია ოპოზიციად იქცა, ხოლო ოპოზიციამ პოზიციაში გადმოინაცვლა, თუმცა არითმეტიკის ურყევი აქსიომა ამ შემთხვევაშიც უკონკურენტოდ წარმოაჩენს მთელი ამ ქაოტური კომედიის შიგთავსს. მონაცემთა გადანაცვლებით ჯამი, რომ არ იცვლება ცოტა ხნით დაგვავიწყდა, მაგრამ არაუშავს უფრო მეტიც დაგვვიწყებია და გადაგვიტანია ეგეც...

 საზოგადოების პრო აქტიური ნაწილი რაღაც მითიური ლანდების დევნას გადაყვა. ზღაპრულ ურჩხულებს სტატუს კვოს ნაცარქექიები უპირისპირდებიან და იმარჯვებენ კიდეც, თუმცა ეს გასაკვირი როდია. გამარჯვება ადვილია როცა მოწინააღმდეგე არათუ არ გამოცხადდა, არამედ საერთოდ არ არსებობს.

 ერთი სიტყვით ყველაფერი ისეა როგორც უნდა იყოს. გადაწყვეტილება მივიღეთ და ახლა ვფიქრობთ, რომ ვიღაც გამოივლის, ჩვენ საქმეებს მოაგვარებს და ამაში არაფერს გამოგვართმევს. მეტიც ბოდიშს მოიხდის დაგვიანებისთვის და თავს დაგვიკრავს გამომშვიდობებისას. ზოგჯერ იმედის ყველაზე ცუდი თვისება ისაა, რომ იგი ბოლოს კვდება...

 ბოლოს ისღა დამრჩენია ვისურვო - ღმერთმა დაიფაროს საქართველო ვიდრე გონს მოვეგებით.

ცხოვრება როგორც კარიკატურა

 ის მომენტი დგება ზოგჯერ ცხოვრებაში განვლილ პერიოდზე, რომ იწყებ ფიქრს. განსაკუთრებით სახალისოდ იხსენებ (უნდა გაიხსენო წესით) ყოველ გამოყენებულ და გამოუყენებლ შანსს.
 წარსული ძალიან გავს ხელშეუხებელ ნაკრძალს, რომელიც რაღაც პერიოდის წინ სრულიად შენ განკარგულებაში იყო. ამწუთს კი მხოლოდ ის გაქვს რაც ზუსტად ამოიღე თავის დროზე მიზანში.
 საუბედუროდ ყველა კარგი მონადირე როდია. ზოგიერთის თავდაუჯერებლობა ხელის ისეთ კანკალში გადაიზრდება, რომ იშვიათად მოინადირებს რამეს და ნებსით თუ უნებლიეთ ზემოთხსენებულ ხელს სამოწყალოდ გამოუწოდებს მავანთ. აი მავანნი კი თავის მხრივ კაცობრიობის ისტორიის მანძილზე ამოუხსნელი გულმოწყალების ალგორითმით (გაცემის სიხშირეს და ოდენობას ვგულისხმობ) გასცემენ ან არ გასცემენ "პურს ჩვენი არსობისას". (თავისთავად ლარებში თუ თეთრებში გამოხატულს)
 ზოგადად ადამიანის საციცოცხლო ციკლი ისეთი ხანმოკლეობით ხასიათდება, რომ იმაზე ფიქრისთვისაც არ გრჩება დრო გაარკვიო რა უკეთესია, მოქმედება დაიწყო თუ არ დაიწყო იმ ლოგიკით - მაინც ვერ დავასრულებო.
 ყველაფერი, ვგულისხმობ ყველა-ფერს ისეთ კონტექსტში, რომელიც ქმნის სამყაროს მრავალფეროვნებას საბოლაო ჯამში საკუთარ თავს ამოწურავს და მერე?
 განსაკუთრებით სახალისო კი ის ფაქტია, რომ ეს ყველაფერი ძალიან უმნიშვნელოდ გეჩვენება, რადგან დღეს კვირაა და უცებ, გონების გასხივოსნების ძალით აცნობიერებ ხვალინდელი დღის სიახლოვეს , რომელიც გამცნობს სამსახურში წასვლის აუცილებლობას.
 წამის მეათედი გამტვრევს, ზუსტად წამის მეათედი...
 

საკუთარი შემოსავლების მართვა ანუ ფინანსური მენჯმენტი პრაქტიკაში (დაუმუშავებელი ნაწილი 1-ელი)

 ნებისმიერი თეორია, რომელიც იწერება გარკვეული ვარაუდის საფუძველზე, მიზნად ისახავს გამოყენებულ იქნას რეალური ადამიანების, რეალურ ცხოვრებაში.

 ფინანსური მენეჯმენტი თავისი არსით საკმაოდ რთულ საგანს წარმოადგენს, კომპლექსური და მრავლისმომცველი ბუნების გამო. სწორედ ამიტომ დღეს-დღეობით იგი ბუნდოვნად წარმოუჩნდება საქართველოში მცხოვრები მოსახლეობის უმეტეს ნაწილს. ისინი ვერ აცნობიერებენ რა მის საჭიროებას ან უგულებელყოფენ მას ზემოთხსენებული რთული ბუნებიდან გამომდინარე.

 სინამდვილეში ეს რთული, მაგრამ დაძლევადი საგანი ჭეშმარიტ საჭიროებას წარმოადგენს, როგორც წარსული რეტროსპექტივის, ასევე სტატუს კვოს და სამომავლო გამოწვევების გათვალისწინებით. ქართულ მოსახლეობას ყველაზე მეტად მართებს სიფრთხილით მოეკიდოს საკუთარი ფინანსური რესურსების მართვის საკითხს, რადგან მის მწვავე დეფიციტს განიცდის.

იყო ასეთი გამოჩენილი ამერიკელი ფსიქოლოგი აბრაჰამ მასლოუ, რომელმაც თავის ნაშრომში „ადამიანური მოტივაციის თეორია“ (1942 წელი) - აღწერა მოთხოვნილებათა იერარქია, რომელსაც აქვს პირამიდის სახე.

მასლოუს პირამიდაზე მნიშვნელობის და საჭიროების მიხედვით მოთხოვნილებები შემდეგნაირად არის გადანაწილებული ქვემოდან ზემოთ: 1)ფიზიოლოგიოური მოთხოვნილებები; 2) უსაფრთხოება;3) სოციალური ურთიერთობები (მეგობრები,  თანამშრომლობა, სიყვარული და ა.შ.) ; 4)დაფასება (საზოგადოებაში თავის დამკვიდრება) ; 5) და ბოლოს თვითრიალიზაცია. თავისთავად ასეთი რიგითობა შესაძლოა ცალკეული პიროვნებისთვის განსხვავებული იყოს და ამაში განსაკუთრებული არაფერია, რამეთუ ეს ძალზედ სუბიექტური საკითხია. უბრალოდ ამით იმის ჩვენება მსურდა , რომ განვლილი პერიოდი ნათლად გვიჩვენებს და ამტკიცებს ერთს. ჩვენი სურვილები მუდმივად მზარდია. უმეტეს შემთხვევაში კი სურვილთა ზრდას პირდაპირ პროპორციულად უკავშირდება ხარჯების ზრდა. ხოლო იმისთვის , რომ დავაბალანსოთ, გავათანასწოროთ შემოსავლებისა და გასავლის ნაწილი, აუცილებელია სწორი ფინანსური მენეჯმენტი.

 ყველაფერი გაცილებით მარტივი ხდება, როდესაც გარკვეული „საგანი“ წარმოსახვის სფეროდან ყოველდღიურ ცხოვრებაში გადმოგვაქვს და შესაბამისი დანიშნულებით ვიყენებთ. ასეთი თვალსაჩინოება აღსაქმელად უფრო იოლდება ცალკეული ადამიანებისთვის. ფინანსურ მენეჯმენტსაც მსგავსი მიდგომა ესაჭიროება, რათა მისი დადებითი მხარით საზოგადოების უფრო დიდმა ნაწილმა ისარგებლოს.

 ნებისმიერმა ჩვენგანმა იცის თუ რა იქნება სავარაუდოდ მისი შემოსავალი (ბევრმა ზუსტადაც) ერთი თვის განმავლობაში. ასევე დაახლოებით ვიცით თუ რა ოდენობის ხარჯის გაწევა მოგვიწევს იგივე პერიოდში, თუმცა უმეტესი ჩვენგანი არასდროს ახდენს მსგავსი ფულადი სახსრების მოძრაობის დოკუმენტურ ასახვას, ანუ ჩვენ არ ვწერთ წინასწარ რას ველოდებით და რისი გაცემა გვიწევს. (შესაძლოა რაღაც ნაწილი აკეთებს ამას თუმცა უმეტესობა ნამდვილად არა) შესაძლოა ამის აღწერა არასაჭიროდ მოგეჩვენოთ, მაგრამ ეს ნამდვილად არ არის ასე. როდესაც ჩვენ ვადგენთ მომდევნო თვის პირად ბიუჯეტს (დიახ ეს ბიუჯეტის შედგენის პროცესია. ბიუჯეტი - შემოსავლების და გასაწევი ხარჯების ნუსხა, ოღონდ ამ შემთხვევაში უფრო მარტივი და გასაგები თქვენთვის) ზემოთაღნიშნული მარტივი წესის გათვალისწინებით ეს გზა მეტად თვალსაჩინოდ წარმოადგენს თქვენს ამჟამინდელ და სამომავლო ფინანსურ მდგომარეობას, რითაც საშუალება გეძლევათ გარკვეული ზომები მიიღოთ წინასწარ, სასურველი შედეგის მისაღწევად.  

 და როცა ჩვენ ვსაუბრობთ პირად შემოსულობებზე განვსაზღვროთ ისინი, როგორც სტაბილური პერიოდულობით მისაღები ფულადი (ან არაფულადი) რესურსი პლუს არა ყოველდღიური საქმიანობიდან მიღებული სხვა სახსრები, რაშიც იგულისხმება მაგ. საყოფაცხოვრებო ტექნიკის გაყიდვით ან სესხის აღებით და ა.შ. მიღებული არასტაბილური სახის შემოსავლები.

 აქვე ყურადღება მინდა გავამახვილო ისეთი შემოსავლის სახეზე , როგორიცაა კრედიტი. ვალდებულების აღება შესაძლოა მიმდინარე თვეში იქნას გათვალისწინებული შემოსავლად, ხოლო ყოველ შემდგომში იგი ამავდროულად წარმოადგენს ხარჯს და ვიდრე მივიღებთ ამ კონკრეტული საბანკო პროდუქტით სარგებლობის გადაწყვეტილებას ჯეროვნად დაფიქრება გვმართებს, რადგან მსგავსი ნაბიჯი მოითხოვს არსებული და სამომავლო პერსპექტივის მაქსიმალურად ზუსტ ანალიზს. 

 დავანაწევროთ შემოსულობები, როგორც რაოდენობრივად (თნხობრივი სახესხვაობა) ასევე შინაარსობრივად(შემოსავლის წყაროს გათვალისწინებით). რიგითობა კი განვსაზღვროთ შემოსავლების სიხშირის და სტაბილურობის მიხედვით. მაგალითისთვის

შემოსულობები

(იანვარი)

ხელფასი : 800 ლარი

იჯარა:       500 ლარი        (იჯარა- უძრავი ქონების დროებით გაქირავება, სარგებლობა)

სესხი (სესხის წყარო):   200 ლარი

შემოსავლები ავტომობილის გაყიდვიდან : 5500 დოლარი

...

...                                                                                                         ჯამური შემოსავალი ლარში: 1500

                                                                                                     ჯამური შემოსავალი დოლარში: 5500   

ეს არის თქვენი შემოსულობების აღწერის ყველაზე მარტივი ფორმა , რომლის გაკეთებაც ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია და რომელიც გაცილებით ნათელ წარმოდგენას შეგიქმნით საკუთარ შემოსავლებზე ვიდრე ამჟამად გაქვთ.

 რაც შეეხება გადასახდელების ნაწილს. ამ შემთხვევაში უნდა ავღნიშნოთ , რომ რეალურად ფიზიკური არსებობისთვის საჭირო ხარჯები წარმოადგენენ საფუძველს, რომლებიც გვაიძულებენ მოვახდინოთ მინიმალური შემოსავლების ფორმირება ,რომლითაც უზრუნველვყოფთ მათ გასტუმრებას, თუმცა შემოსულობების ზრდაც თავის მხრივ იწვევს გასაწევი გადასახდელების გადიდებას.

 თითოეულმა ჩვენგანმა კარგად იცის თუ რა არის ჩვენთვის ხარჯი. ეს გახლავთ ყველაფერი ის რაშიც გვიწევს გადავიხადოთ ფული იმისთვის, რომ ვიარსებოთ ან მივიღოთ სიამოვნება. ჩვენ უკვე მოვახდინეთ ხარჯების დაყოფა ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ორი მიმართულებით. პირველი აუცილებელი ხარჯები  და მეორე გასავლები, რომელთა შემცირება ან სრული შეკვეცა არ გამოიწვევს ჩვენ ფიზიკურ განადგურებას. სწორედ ამიტომ ლოგიკურად მოაზროვნე ადამიანი ახდენს ხარჯის პრიორიტეტულ და მიზნობრივ დანაწევრებას, რაშიც იგულისხმება, რომ ჯერ შემოსავლებს მიმართავს კვების , ბინის ქირის (ასეთი ხარჯის არსებობის შემთხვევაში), კომუნალური მომსახურების, ტანსაცმლის (აუცილებელი და არა მოდური ან ბრენდის) დასაფინანსებლად და შემდგომ ამისა ყიდულობს სხვადასხვა ფუფუნების საგანს.

 ზოგიერთი ხარჯის წინასწარ განსაზღვრა მარტივია, ხოლო ზოგიერთის შედარებით რთული. თუკი თქვენ არ გაქვთ განსაზღვრული კვების რაციონი და გიჭირთ იანგარიშოთ რა ოდენობით მოგიწევთ მომდევნო თვეში ამ მიმართულებით თქვენი ბიუჯეტის გაწერა, შეგიძლიათ ისარგებლოთ საქართველოს სტატისტიკის სამსახურის საიტზე განთავსებული ინფორმაციით, რომელიც შეეხება საარსებო მინიმუმს (ყოველთვიურს) მიმდინარე ინფლაციის გათვალისწინებით, თუმცა არა მგონია ეს დაგჭირდეთ. ინფლაციისთვის თვალყურის დევნება კი ნამდვილად წაგადგებათ.

 სისტემურად დალაგებულ ხაჯრებს კი შეიძლება შემდეგი სახე მივცეთ

                                                                       ხარჯები

საკვები:  250 ლარი

ბინის ქირა: 500

ახალი ტელევიზორი:1500

...

...

  ხარჯები ჯამში: 2250

 ადამიანის ცხოვრების განუყრელი მოვლენაა რისკი, რომელიც წარმოადგენს შესაძლო არასასურველ შემთხვევათა მოსვლის ალბათობას. არსებობს რისკები რომელთა მიახლოებითი განსაზღვრა შესაძლებელია და ასევე არსებობს განუსაზღვრელი რისკის სახეები.

 რისკების ამოქმედების შემთხვევებისგან მოყენებული ზარალის ასანაზღაურებლად მსხვილი კომპანიები ქმნიან რეზერვებს. იგივე მეთოდის გამოყენება შესაძლებელია ცალკეული პიროვნების შემთხვევაშიც. დარეზერვება გულისხმობს შემოსავლის გარკვეული ნაწილის აკუმულირებას (დაგროვებას).

 რეზერვებიც თავის მხრივ დანიშნულების მიხედვით შეგვიძლია დავყოთ, როგორც მიზნობირივი რეზერვები და გაუთვალისწინებელი ხარჯებისათვის ფორმირებული რეზერვები. მიზნობრივია რეზერვი, რომლის დანიშნულება და გამოყენება მკაცრად გაქვთ წინასწარ განსაზღვრული. მაგალითად ქმნით დანაზოგს სპეციალურად ქონების ხელყოფასთან დაკავშირებული ფაქტების დასაფინანსებლად ან ავტომობილის მოსალოდნელი შესაკეთებელი სამუშაოებისათვის. ხოლო რაც შეეხება არამიზნობრივ რეზერვს მისი დანიშნულება მკაცრად განსაზღვრული არ არის.

 ზოგიერთი რისკისის ამოქმედების შედეგად მოყენებული ზარალი იმდენად დიდია, რომ ჩვენს მიერ ფორმირებული რეზერვი ვერ უზრუნველყოფს მის სრულ დაფინანსებას. სწორედ ამ დროს ხდება თვალსაჩინო სადაზღვევო პროდუქტის მნიშვნელოვანი როლი. სადაზღვევო კომპანიები მსგავს შემთხვევებში დიდი მოცულობის დანაკარგების ფინანსურ უზრუნველყოფას ახდენენ, რითაც საკმაოდ გვიმსუბუქებენ მოყენებული დანაკარგის სიმძიმეს. ამიტომაა სადაზღვევო პროდუქტით სარგებლობა აუცილებელი და მიზანშეწონილი.

ანალიზი (ნაწილი მეორე)

 ცხოვრება ერთობ რთული ფენომენია ერთი შეხედვით, მაგრამ ჩვენ შეცდომას სწორედ აქ ვუშვებთ. მხოლოდ ერთხელ შევავლებთ მას თვალს და ამის შემდეგ უმეტესად, რაღაც ძალით მოჯადოებულნი ვაგრძელებთ უთავბოლო სვლას დროსა და სივრცეში.
 საუბედუროდ ხშირად არც ვიცით რა გვსურს და ამიტომ სული მუდამ შეშფოთებული გვაქვს იმის არქონით, რაც რეალურად გვესაჭიროება. იმის მაგივრად, რომ საკუთარი მე შევისწავლოთ, სხვათა ცხოვრებაში ვეძებთ პირადი გამოცანის პასუხებს. ეს მეთოდი ამ კონკრეტულ შემთხვევაში კი ძნელად თუ დაგვეხმარება.
 სათქმელად ყველაფერი ძალიან მარტივია და ეს მაიმედებს. არ მგონია ვინმე მოვიდეს და ჩემი გასაკეთებელი საქმე, ჩემს მაგივრად, ჩემზე უკეთ გააკეთოს. შესაძლოა ამის ილუზია ჰქონდეს კიდეც ვინმეს, მაგრამ ფუჭი იქნება იგი, რადგან ერთი კაცის ცხოვრების გზა რამდენიმე კაცის მიერ არ გაივლება. ყველას თავისი წილი ჯვარი აქვს სატარებელი.
 სავარაუდოდ განსაცდელი, რომელთა სიმცირეს არცერთი მოაზროვნე სულიერი არ უჩივის, სწორედ საკუთარი თავის შეცნობის მიზნით მოგვევლინება ("ის რაც არ გვკლავს გვაძლიერებს"). ყოველი დაბრკოლება მოიცავს ისეთ ნაწილს, რომელიც გვაიძულებს გადავხედოთ, გავიაზროთ და გავაცნობიეროთ აწ უკვე  განვლილი გზის ხარისხობრივი მაჩვენებლები. შევისწავლოთ, გავაანალიზოთ დაშვებული შეცდომები და ის თუ რამ მიგვიყვანა არსებულ შედეგამდე. ასევე აღმოვაჩინოთ და განვავითაროთ უნარები, რომელთა საშუალებით აღმოვფხვრით პრობლემას.
 სამწუხაროა, მაგრამ ის რაც ერთი შეხედვით ლოგიკურია წარმოსახვისას, ერთობ რთულ ფაქტორად გარდაიქმნება "სტატუს კვოში" და მისი განხორციელება ჭირს. დღევანდელობაში ხშირია პრობლემათა წინაშე ქედის მოხრა და დანებება. ჩვენ თითქოს გვიჭირს ვიპოვოთ ის ძალა, რომლის საშუალებითაც გამარჯვებას ვისწავლით. მას სადღაც შორს, არა ჩვენში არამედ სადღაც სხვაგან ვეძებთ და სწორედ ამიტომ ვერ ვპოულობთ.
 აი აქ და ამ დროს კი მახსენდება ილია-"რა გითხრათ!? რით გაგახაროთ?!"...