ფრაგმენტაცია

იმ კონდიციას მივუახლოვდი კითხვა, რომ ხელახლა უნდა დაიწყო და ახალი თავსატეხების ამოხსნას შეუდგე. სამწუხაროდ როგორც წესი ყველაფერი ადვილად მოსაბეზრებელია ცხოვრებაში და მრავალფეროვნებისთვის მხოლოდ ოცნება შეგრჩება საბოლაო ჯამში, რომელსაც რეალობაში მკაცრად დადგენილი განრიგის ფარგლებში უნდა მისდიო, რათა არ ჩამორჩე რიტმულ სვლას, რომელიც ძალზედ გავს საკოორდინატო სიბრტყეზე ტეხილის მოძრაობას უფრო მეტი აღმასვლითა და ცალკეული, იშვიათი დაღმასვლებით.

  შემოდგომა, ნაყოფიერებით და ოქროსფერი საჭურველით შემკული ნაწილი ოთხად დაყოფილი ჟამისა,  თავის მხრივ ღრუბლიანი დღეებით აფუჭებს განწყობას. წვიმა კი ყოველგვარ საზღვრებს გადასული თავს ვეღარ თოკავს. ხალიჩად გაგებული ფოთლები ისეთივე ბანალურ თემად იქცევა როგორც ჩემ მიერ მოყვანილი შედარება მათ შესახებ. გარდამავალი პერიოდი ზოგადად ხასიათდება ისეთი დისონანსებით, რომლებსაც ადვილად შეუძლიათ შეგირყიოთ თქვენი სიმშვიდის სავანე და აქამდე შეუშფოთებელი არასასიამოვნოდ აგაღელვოთ.

  სამოტივაციო ლიტერატურის დიდი ფანატი ვარ, მაგრამ ადრე კიდევ უფრო მეტად ვეცნობოდი მსგავსი სახის ლიტერატურას. ახლა ვხვდები, რომ უნივერსალური ფორმულა არ არსებობს, რადგან ჭეშმარიტად ყველას სხვადასხვა, ინდივიდუალური მოტივატორი ყავს, რაც ხელს უშლის რეალურად ზოგადი სტანდარტების შემოღებას გავრცობას და გავრცელებას. რატომღაც იაპონური სიბრძნე მახსენდება ამასთან დაკავშრებით, რომლის პერიფრაზირებაც დაახლოებით ასეთი იქნებოდა „კარგია როდესაც სხვისგან ისმენ თუმცა უკეთესია თავად დარწმუნდე საკუთარი თვალებით“.

 ზომიერება თავის თავში არსებული საზღვრებით ყველაზე საშიში ნაღმია გონებრივი განვითარების პროცესებისათვის.

to be continued ...